کد مطلب:27002 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آيا به عقيدة شما منظور از فساد قلب، خرابي خون است و يا بر عكس، صحت خون، سالم بودن آن ميباشد؟ در قرآن عظيم الشأن، عقل، اراده، ايمان، مرض و شهوت چشم و غيره، به قلب نسبت داده شده، در حالي كه دشمنان اسلام ميگويند: اين ادعا از اساس، باطل و پوچ و مخالف دست آوردهاي علمي است. لطفاً پاسخ دهيد.

قلب در قرآن به معاني گوناگوني آمده است، از جمله:

1. عقل و درك: در سورة ق ميخوانيم: اِنَّ في ذَلِكَ لَذِكريَ لِمَن كانَ لَهُ قَلبٌ; (ق،37) در اين مطالب، تذكر و ياد آوري است براي آنان كه نيروي عقل و درك دارند.

2. روح و جان: در سورة احزاب آمده است: واِذ زاغَتِ الاَبصـَرُ وبَلَغَتِ القُلوبُ الحَناجِرَ; (احزاب،10) هنگامي كه چشمها از وحشت فرومانده و جانها به لب رسيده است.

3. مركز عواطف و احساسات: در سورة انفال آمده است: سَاُلقي في قُلوبِ الَّذينَ كَفَروا الرُّعبَ; (انفال،12) به زودي در دل كافران ترس ايجاد ميكنم. و در جاي ديگر ميخوانيم: فَبِما رَحمَةٍ مِنَ اللّهِ لِنتَ لَهُم ولَو كُنتَ فَظـًّا غَليظَ القَلبِ لاَ نفَضّوا مِن حَولِكَ; (ال عمران،159)... اگر سنگ دل بودي، از اطراف تو پراكنده ميشدند.( تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 1، ص 88 ـ 89، نشر دارالكتب الاسلامية. ) مواردي كه قرآن، سلامتي و مرض را در مورد مؤمنان و منافقان، به قلب نسبت ميدهد، مقصود، روح و جان انسان است، نه قلب صنوبري شكلي كه در سينة انسان مشغول كار است: في قُلوبِهِم مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللّهُ مَرَضـًا; (بقره،10) در دلهاي آنها]منافقان[ يك نوع بيماري است و بر اثر لجاجت آنان، خدا بر اين بيماري ميافزايد. پس مقصود، قلب مادي آنهانيست، زيرا، قلب صنوبري بسياري از آنان، از قلب صنوبري شكل مؤمنان هم سالمتر است. و اما آن جا كه از سلامت قلب سخن به ميان ميآيد، ميفرمايد: اِلاّمَن اَتَي اللّهَ بِقَلبٍ سَليم; (شعرأ،89) مگر كسي كه با قلب سليم به پيشگاه خدا آيد. كه در اين جا مقصود، روح سالم است، زيرا برخي از پرهيزگاران وقتي از دنيا ميروند، با بيماري قلبي از دنيا ميروند، ولي اهل بهشت هستند، و آن جا كه اراده و تفكر را به قلب نسبت ميدهد، منظور عقل است: فَتَكونَ لَهُم قُلوبٌ يَعقِلونَ بِها; (حج،46) تا دلهايي داشته باشند كه حقيقت را با آن درك كنند.